Wenflon jest przyrządem medycznym, którego zadaniem jest uzyskanie dostępu do żyły chorego. Umożliwia on podawanie mu środków leczniczych przez nawet kilkadziesiąt godzin baz konieczności ciągłego wkłuwania się do żyły. Czas użytkowania wenflonu uzależniony jest od typu podawanych preparatów oraz stanu tkanek w miejscu założenia.
Budowa wenflonu
Głównym elementem wenflonu jest plastikowa kaniula, która służy do dożylnego podawania leków. Jest ona przezroczysta, co umożliwia obserwację pojawienia się w niej krwi podczas wkłuwania. W jej świetle umieszczona jest metalowa igła, której wystający koniec umożliwia nakłucie powłok i ściany naczynia. Zewnętrzny koniec kaniuli posiada plastikową głowicę, która składa się z następujących elementów:
- plastikowa nasadka, która jest podobna do stosowanej na igłę do iniekcji;
- plastikowa wytłoczka ze szczelnym papierowym pokryciem – tzw. blister. Umożliwia on wenflonowi jałowość do momentu otwarcia lub uszkodzenia opakowania.
Wenflon – zakładanie
Wenflon u osoby dorosłej zakłada się przeważnie do żyły ulokowanej na grzbiecie ręki, na przedramieniu, bądź w dole łokciowym. U noworodków i niemowląt, bądź u osób gdzie nie jest możliwe umiejscowienie go w wyżej wymienionych miejscach mocowany jest do żyły na kończynie dolnej lub w innej lokalizacji. Ważne by żyła była szeroka, z drożnym odpływem, a skóra nad miejscem wkłucia nie posiadała zmian zapalnych lub śladów zakażenia. Po odkażeniu skóry do żyły wkłuwa się wenflon, a w momencie kiedy do igły zaczyna wypływać krew, zdejmuje się stazę i stopniowo wycofuje igłę. W tym samym momencie do żyły wsuwa się elastyczną, plastikową kaniulę. Po wyjęciu igły światło wenflonu należy przepłukać roztworem fizjologicznym soli oraz zamknąć koreczkiem lub od razu podłączyć infuzję. Ostatnią czynnością jest zabezpieczenie wenflonu przed wysunięciem przy pomocy przylepca – doklejając skrzydła głowicy do powierzchni skóry.
Rozmiary wenflonów
Wenflony występują w wielu różnych rozmiarach. Podział ten jest uzależniony od kilku czynników:
- grubość powinna zostać dostosowana do ilości płynów, która ma być przetłoczona,
- wenflony dla dzieci muszą być krótsze i cieńsze,
- wraz z grubością wenflonu wzrasta ryzyko wystąpienia miejscowych powikłań.
Określenie rozmiaru wenflonu oparte jest o podanie dwóch parametrów – średnicy zewnętrznej oraz długości kaniuli. Jego grubość podaje się w mm lub skali Gauge, natomiast długość określana jest w mm lub w calach. Danym wartością odpowiadają zawsze te same kolory głowicy – kodowanie za pomocą kolorów jest regulowane normą międzynarodową.
Wenflony – powikłania
Do najczęstszych powikłań związanych ze stosowaniem wenflonów zalicza się:
- krwiak,
- niedrożność kaniuli,
- zapalenie żyły,
- miejscowe zapalenie powłok.
